Κυρία Σγουρέλλη, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής και περισσότερο μέσω της συγγραφής παιδικών βιβλίων; Επηρέασαν να φανταστούμε οι σπουδές σας, αλλά και η επαγγελματική σας ενασχόληση, η οποία έχει να κάνει κατά το πλείστον με παιδιά;

Το παιδικό βιβλίο και η λογοτεχνία αποτελούν έναν από τους πιο διασκεδαστικούς τρόπους διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης μαζί με το παιχνίδι. Αυτά που δεν βρήκα στην ελληνική αγορά, αποφάσισα να τα γράψω.

Δεν γνωρίζω εάν μπορούν να τον πλάσουν, γιατί ο χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων όπως η οικογένεια, τα γονίδια και το περιβάλλον. Αλλά σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν μια παρηγοριά σε δύσκολες ώρες, έναν τρόπο ενδυνάμωσης της ενσυναίσθησης, της ψυχικής ανθεκτικότητας, της κριτικής σκέψης, του αναστοχασμού και πολλών άλλων δεξιοτήτων, εάν αυτά τα βιβλία είναι τα κατάλληλα για κάθε παιδί.

Από την πραγματικότητα και τις ανάγκες κάθε παιδιού. Απ’ όλη τη ζωή που εξελίσσεται γύρω μου.

Υπάρχει το «Δεν είμαι πριγκίπισσα!» στα αγγλικά. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά απαιτεί απόλυτη δέσμευση στο επάγγελμα του εκδότη και εγώ πάνω από όλα, αυτή τη στιγμή, βάζω τον εκπαιδευτικό μου ρόλο.

Το κάθε ένα από τα βιβλία έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Δεν μοιάζουν, αλλά θεωρώ ότι όσο περνάει ο καιρός γίνομαι καλύτερη και ως συγγραφέας, αλλά και ως εκδότης. Τα πιο πρόσφατα βιβλία μου είναι πιο προσεγμένα και αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στην επιμέλεια της έκδοσης. Αλλά και τα παλιότερα προσφέρουν πολλά. Δύσκολο… ας το αφήσουμε στους αναγνώστες.

Τέσσερα χρόνια! Είμαστε τόσο νέοι, αλλά δεν τα πάμε και άσχημα για να είμαι ειλικρινής! Είναι σημαντικό να αγαπάμε αυτό που κάνουμε και στην πορεία να βρίσκουμε ανθρώπους που αγκαλιάζουν τις προσπάθειές μας με ειλικρίνεια και αγάπη.

Θεωρώ την πολυτροπικότητα και τον ρεαλισμό. Ίσως μια επιπλέον οπτική στο παιδικό βιβλίο. Μπορεί και τίποτα από αυτά. Θα το αφήσω και πάλι στην κρίση των αναγνωστών. Για εμένα ο οίκος αυτός αποτελεί έναν χώρο έμπνευση και δημιουργίας που μου δίνει ζωή και ελπίδα. Εάν δώσει κάτι και στον χώρο, θα ήταν η απόλυτη ευτυχία!

Νέες κυκλοφορίες υπάρχουν πολλές. Οι λόγοι ποικίλουν. Ενδιαφέρον δεν γνωρίζω εάν υπάρχει. Έχω πει πολλές φορές ότι οι αναγνώστες, δυστυχώς, είναι λιγότεροι από τους συγγραφείς.

Όσον αφορά τις δικές μου προτιμήσεις, πρέπει να είναι πρωτότυπο, προσιτό στα παιδιά εφόσον γράφουμε γι’ αυτά-εάν είναι παιδικό- και να μου αρέσει. Δεν με προσελκύουν τα μεγάλα κείμενα με έντονο διδακτισμό. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπημένη αναλογία εικόνας-κειμένου και να αλληλοεπιδρούν. Ας μην ξεχνάμε ότι οι μικροί αναγνώστες της εποχής μας είναι εκπαιδευμένοι στον ψηφιακό αλφαβητισμό και είναι δύσκολο το βιβλίο να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον χωρίς αυτόν τον συνδυασμό από μια ηλικία και μετά.

Στις μέρες μας και για τους νέους εκδότες και συγγραφείς θεωρώ ότι δεν υπάρχει οικονομικό όφελος, αλλιώς απλά εγώ δεν κάνω κάτι καλά!(χαχα).

Ξέρετε, έχω πάψει να περιμένω κάποιο κέρδος, όποιας μορφής, από κάτι. Απλά το κάνω γιατί αυτό μου υπαγορεύει το ένστικτό μου και το κάνει πολύ έντονα. Το μόνο που εύχομαι και ελπίζω είναι τα βιβλία να είναι χρήσιμα για τα παιδιά ή ψυχαγωγικά. Και το χιούμορ είναι μορφή υγείας.

Κρατώ στα χέρια μου το τελευταίο βιβλίο σας, που κυκλοφόρησε μόλις τον Απρίλιο του 2022 από τις εκδόσεις «Books With Shoes» και έχει τον τίτλο «ΕΦΗ-ΒΙΑ». Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Είναι ένα graphic novel με υπέροχη εικονογράφηση, αλλά και μια ενδιαφέρουσα σελιδοποίηση με πολλά νοήματα. Μιλάει για τη δύσκολη εφηβεία της Σάρας, η οποία δέχεται σχολικό εκφοβισμό στο σχολείο λόγω της εμφάνισής της-που είναι μια χαρά, αλλά δεν το καταλαβαίνει/άλλοι είναι οι λόγοι του σχολικού εκφοβισμού και έχουν να κάνουν με τις ανασφάλειες του θύτη και όχι του θύματος-.Παράλληλα, υπάρχουν οικογενειακά προβλήματα που δυσχεραίνουν την κατάσταση και τη σχέση με τη μητέρα της. Στο τέλος η Σάρα οδηγείται στην κατάθλιψη, τις διατροφικές διαταραχές και σε πολλά-για εκείνη-αδιέξοδα στα οποία ο αναγνώστης/η αναγνώστρια καλείται να δώσει λύση, εφόσον υπάρχουν δυο επίλογοι.

Η εικονογράφηση είναι το Μανώλη Κοτρώτσιου, η ανάλυση κειμένου και οι συμβουλές από την ψυχοθεραπεύτρια Ευγενία Δάνδη, η γραφιστική επιμέλεια από την Ηλιάνα Στεφάκη και η επιμέλεια κειμένου από την Μαρία Κομπολίτη.

Σας ευχαριστώ πολύ για την εύστοχη και αναλυτική προσέγγιση του βιβλίου. Η θεματολογία και δομή στηρίζεται στον κοινωνικό ρεαλισμό της εφηβικής λογοτεχνίας, ένα θέμα που συνήθως διαβάζω σε μεταφρασμένα βιβλία.

Ωστόσο, αυτό που ήθελα να πω στους έφηβους είναι ότι τους καταλαβαίνω. Να τους πω ότι δεν είναι μόνοι και δεν είναι οι μόνοι που νιώθουν έτσι. Όλοι μας έχουμε και θετικές και αρνητικές σκέψεις. Θα σας παραθέσω δυο λόγια από έναν αγαπημένο μου συγγραφέα.

«Οι συγγραφείς πρέπει να αφήσουν όποια προσπάθεια να διδάξουν [τους νέους ανθρώπους],να βοηθήσουν ή ακόμα χειρότερα να μορφώσουν» αλλά απλά να πουν [την] ιστορία.» (Burgess,2009)

Θα σταθούμε σε πολλές γωνίες στη διάρκεια της ζωής μας, απλά ας μην μείνουμε στη σκοτεινή … για πολύ καιρό.

Συμφωνώ απολύτως. Θα προσθέσω και θεραπευτές. Το βιβλίο είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Αλλά, παράλληλα, πιστεύω ότι αφορά όλους. Γιατί ο εκφοβισμός, οι αρνητικές σκέψεις, οι διατροφικές διαταραχές και η κατάθλιψη δεν είναι φαινόμενα μόνο της εφηβείας. Οι έφηβοι/ες απλά δεν έχουν την εμπειρία ακόμα να τα διαχειριστούν. Ωστόσο και οι ενήλικες πολλές φορές λυγίζουμε.

Θεωρώ την εικονογράφηση απαραίτητο στοιχείο αφήγησης, ανεξάρτητα από την ηλικία. Διότι μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Τα κατάφερε 1000% θα έλεγα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι καλύτερο. Του είμαι ευγνώμων.

Λόγω της λεπτότητας του θέματος, θεώρησα απαραίτητο, στην πορεία, να υπάρχει ανάλυση ειδικού της ψυχικής υγείας. Την ιστορία την έγραψα σε ένα βράδυ. Αργότερα το ξαναδιάβασα, άκουσα τις συμβουλές της επιμελήτριας, έκανα τις αλλαγές που έπρεπε και συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ σκληρό. Απαιτείται από τον/την αναγνώστη/στρια αρκετός προβληματισμός για να το ερμηνεύσει. Τότε κατάλαβα ότι όπως ακριβώς ένα κορίτσι που έχει τον συγκεκριμένο ψυχισμό χρειάζεται τη βοήθεια ειδικού, έτσι και η ιστορία μου έπρεπε να πλαισιωθεί από τα λόγια-όχι μόνο τις σκέψεις της έφηβης Σάρας- ενός ανθρώπου που γνωρίζει το αντικείμενο. Η Ευγενία Δάνδη αγκάλιασε την ιδέα, αγάπησε το βιβλίο και έγραψε με τη σειρά της συμβουλές, απαραίτητες για όλους. Όταν οι αρνητικές σκέψεις υπερτερούν των θετικών, θεωρώ απαραίτητη τη βοήθεια από θεραπευτή.

Δεν είναι εύκολο πράγμα για εμένα μια παρουσίαση. Είμαι ένας κλειστός άνθρωπος και με δυσκολεύουν τα κοινωνικά events. Ωστόσο, θα γίνουν κάποια στιγμή. Για την προώθηση εμπιστεύομαι ανθρώπους του χώρου που το αγαπούν και το στηρίζουν, όπως και τους αναγνώστες μας που δεν χάνουν ευκαιρία να πουν μια, δυο …πολλές καλές κουβέντες. Τους είμαι, επίσης, ευγνώμων.

Σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, σ’ έναν υπέροχο χώρο στη Χίο, το Seven, και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού μας οίκου www.bookswithshoes.gr

Να αποκτήσουμε περισσότερη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και να είμαστε άξιοι αυτής.

Σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σας για το βιβλίο, την κριτική σας ματιά σε αυτό και την υπέροχη φιλοξενία σας για ακόμη μια φορά. Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά. Εύχομαι με τη σειρά μου να έχετε πάντα επιτυχίες με το δικό σας συγγραφικό έργο. Να είστε πάντα καλά και εσείς και οι αναγνώστες του περιοδικού σας.

Βιογραφικό:

Η Βίκυ Σγουρέλλη γεννήθηκε στη Χίο. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή στο πανεπιστήμιο του Ντέρμπι. Ακολουθούν περαιτέρω σπουδές στην ψυχολογία και χρήση τεχνολογίας στην εκπαίδευση.

Το 2005 ίδρυσε το γνωστό σήμερα ως L.O.V.E English Language School, βασισμένο σε μια δική της παιδαγωγική προσέγγιση που αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, τα οποία μαθαίνουν να δημιουργούν, να συνεργάζονται και πάνω από όλα να αγαπούν τη μάθηση, όποιο και να είναι το γνωστικό αντικείμενο.

Το 2019 η Βίκυ ιδρύει στη Χίο τον εκδοτικό οίκο Books with Shoes και το ηλεκτρονικό περιοδικό τεχνών και γραμμάτων Unspotted.