https://diastixo.gr/kritikes/paidika/17091-den-eimai-prigkipissa
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ στο Diastixo για το βιβλίο της Βίκυς Σγουρέλλη “Δεν είμαι πριγκίπισσα!”
Η επανάσταση της Ελένης. Έλεος πια με τα κοριτσάκια που οι μαμάδες τα ντύνουν στα ροζ! Ροζ φορμάκια, ροζ κορδελίτσες, ροζ κούνια, ροζ τοίχους, όλα ροζ.
Η Βίκυ Σγουρέλλη άκουσε τη φωνή της επαναστατημένης Ελένης και μας απέδωσε ποιητικά την αντίδραση. Βλέπετε, επειδή το ροζ είναι το χρώμα που έχουν τα τρυφερά μωράκια, ανεξαρτήτως φύλου, σιγά σιγά έγινε θεσμός το ροζ να είναι κοριτσίστικο και το γαλάζιο αγορίστικο. Όμως και τα δύο είναι ωραία χρώματα, όπως και όλα τα άλλα, αρκεί να μη λειτουργούν σαν ταμπέλες. Ροζ είναι τα τριαντάφυλλα σαν τα μαγουλάκια της Ελένης, ο ουρανός και η θάλασσα γαλάζια, σαν τα ρούχα του νεογέννητου αγοριού.
Μη θυμώνεις, Ελενίτσα, και θα γίνεις ό,τι θέλεις. Σήμερα η ζωή επιτρέπει στα κορίτσια να σπουδάζουν και να γίνουν επιστήμονες, αστροναύτισσες κι ό,τι αντέχει το κορμάκι και το πλούσιο μυαλουδάκι σου.
Φωνάζει, λοιπόν, η Ελένη: «Δεν είμαι πριγκίπισσα!» Μα και βέβαια δεν είσαι και είναι δύσκολοι οι καιροί για πρίγκιπες εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δε γίνεται άλλωστε η κάθε μια πριγκίπισσα, έτσι χωρίς τίτλους ευγενείας και καταγωγής.
Τα γυναικεία δικαιώματα έχουν αρχίσει εδώ και 200, ας πούμε, χρόνια. Οι βασιλείες εξαφανίζονται αισθητά και τα κορίτσια, ντυμένα σχεδόν αντρικά, διεκδικούν τα δικαιώματά τους στη δουλειά. Μόνο να διαβάζεις τα μαθήματά σου, να είσαι επιμελής, μπάνιο να κάνεις –δεν έχει σχέση το μπάνιο με το ροζ, ούτε τα αχτένιστα μαλλιά με τον φεμινισμό–, στείλε τις κούκλες στη γιαγιά να παίζει εκείνη που δεν πρόλαβε όταν ήτανε μικρή κι εσύ πάρε τα ηνία, μικρή στρατηγίνα.
Έτσι, η Σγουρέλλη μίλησε φεμινιστικά μέσα από τη μικρή Ελένη, την επαναστατημένη, φέρνοντας ίσως το δικό της απωθημένο στην επιφάνεια. Και σ’ αυτό τη βοήθησε πολύ και η φίλη της η Παρασκευή (Βιβή) Μαρκάτου με τις ωραίες ζωγραφιές της.
Και για να έχουμε τον νου μας, για τη μόρφωση των γυναικών μίλησε στο άρθρο 22 του Μανιφέστου του ο Ρήγας Φεραίος: «Όλοι, χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία διά τα αρσενικά και θηλυκά παιδία. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη».
Οι ουρανοί είναι δικοί της, αρκεί να έχει τα φτερά.
Για την ιστορία, τα δικαιώματα για την εκπαίδευση της γυναίκας έχουν αρχίσει από την εποχή του Διαφωτισμού, με πρώτη επίσημη τη Διακήρυξη Δικαιωμάτων των Γυναικών το 1791. Ακολούθησε ο φεμινισμός ως οργανωμένο κίνημα τον 19ο αιώνα. Το 1869, ο Τζον Στιούαρτ Μιλ εξέδωσε το έργο Η υποταγή των γυναικών (The Subjection of Women) για να δείξει πως «η νόμιμη κατωτερότητα του ενός φύλου από το άλλο είναι λάθος και εμποδίζει τη βελτίωση και την πρόοδο της ανθρωπότητας». Στο τέλος του 19ου αιώνα οι σουφραζέτες ξεκίνησαν τη δράση τους και στη Γαλλία οι γυναίκες διακηρύττουν το: «Oui papa, oui patron, oui cheri c’est fini». Στην Ελλάδα το κίνημα για την παιδεία και την εργασία άρχισε στα τέλη του 19ου αιώνα με την Καλλιρρόη Παρέν, που ίδρυσε το 1890 το Σχολείο της Κυριακής για τις αγράμματες και άπορες γυναίκες, ενώ το 1911 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων.
Λοιπόν, για να επανέλθουμε στο βιβλίο, κάθε κοριτσάκι να θυμάται πως βασίλισσα ή πριγκίπισσα είναι μόνο στην καρδιά της μαμάς και του μπαμπά. Για όλους τους άλλους είναι ένα κορίτσι, σαν την Ελένη, και της ευχόμαστε να γίνει ό,τι θέλει. Οι ουρανοί είναι δικοί της, αρκεί να έχει τα φτερά. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα για την ωραία ιδέα.