«Η ικανοποίηση των συναισθηματικών αναγκών των μαθητών κάνει πολλά περισσότερα από το να τα προετοιμάζει να μάθουν. Στην πραγματικότητα, αυξάνει την ικανότητά τους να μάθουν.» (Hawkins,1997)
Το να βοηθήσεις ένα παιδί να αποκτήσει επίγνωση της ψυχής του, ακούγεται σχεδόν ανήθικο. Αλλά πώς είναι δυνατό να καταλάβεις τους άλλους, αν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον εαυτό σου;
Μας έχουν μάθει ότι η διαδικασία της μάθησης συνδέεται αποκλειστικά με το γνωστικό αντικείμενο της διδασκαλίας.
Λίγος χώρος υπάρχει για το συναίσθημα ή την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης στην εκπαίδευση η οποία έχει αρχίσει να διδάσκεται πλέον ως μάθημα στα πανεπιστήμια και αποτελεί σημαντικό προσόν σε επαγγέλματα όπου η ανθρωπιά συνάδει με την επιστήμη.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ ζούμε απόλυτα συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλο, διαδικτυακά, ουσιαστικά είμαστε εντελώς αποκλεισμένοι και δοσμένοι στον εαυτό μας.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλλιεργούν τον ναρκισσισμό ατομικά, αλλά και εξυπηρετούν επαγγελματικούς σκοπούς.
Παράλληλα, η εκπαιδευτική κοινότητα διχάζεται ως προς τη χρήση αυτών των μέσων. Αυτό που ανησυχεί αρκετούς ερευνητές είναι ότι, μέσα σε αυτόν το διχασμό, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί είναι «λειτουργικά αναλφάβητοι», όπως αναφέρθηκε σε αρκετά άρθρα , προσφάτως. Προσωπικά θεωρώ ότι είμαστε «συναισθηματικά αναλφάβητοι». Ο Ingmar Bergman είπε: «Το να βοηθήσεις ένα παιδί να αποκτήσει επίγνωση της ψυχής του, ακούγεται σχεδόν ανήθικο. Αλλά πώς είναι δυνατό να καταλάβεις τους άλλους, αν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον εαυτό σου;»
Αυτό θεωρώ ότι είναι το κλειδί ή η λύση στην εκπαίδευση και στην παιδεία κάθε ανθρώπου. Όπως ο ψυχολόγος οφείλει να περνάει ο ίδιος τη διαδικασία της ψυχανάλυσης, έτσι και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν ελευθερία στην έκφραση των συναισθημάτων τους, να επενδύουν στην ανάπτυξη συναισθηματικών δεσμών με τους μαθητές και να γίνονται καλύτεροι μέσω της αναστοχαστικής πρακτικής. Το ίδιο πρέπει να διδάξουν και στους μαθητές.
Εάν δεν έχουμε αυτή την ελευθερία, να την διεκδικήσουμε, γιατί είμαστε και εμείς υπεύθυνοι για την διατήρηση αξιών, όπως αυτών της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Στα άρθρα μας, Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την ψυχή και τις ανάγκες εκπαιδευτικών και μαθητών, των προβλημάτων στο εκπαιδευτικό σύστημα και κάποιες τεχνικές καλλιέργειας της ενσυναίσθησης στο σχολείο. Παράλληλα, θα παρουσιάσουμε έρευνες στον τομέα της εκπαίδευσης, ώστε να μπορέσετε να κατανοήσετε εσείς οι ίδιοι πώς πραγματικά μαθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος στον 21ο αιώνα.
Εύχομαι φέτος να καταλάβουν οι εκπαιδευτικοί λίγο περισσότερο τους μαθητές και τους γονείς που παλεύουν για τα δικαιώματα των παιδιών τους, οι γονείς και οι μαθητές να κατανοήσουν το βάρος της ευθύνης των εκπαιδευτικών και οι υπεύθυνοι της εκπαίδευσης να τα λάβουν όλα αυτά υπόψιν τους και να χτίσουμε όλοι μαζί ή να βελτιώσουμε ότι υπάρχει, όχι να το ξηλώσουμε, ούτε να υποβαθμίσουμε τις προσπάθειες άλλων.
Είναι μάταιο να είμαστε ματαιόδοξοι. Όλοι πρέπει να κάνουμε τις υποχωρήσεις μας.
Καλή σχολική χρονιά!
Βίκυ Σγουρέλλη